Vizyon Tarihi: 12 Ağustos 2005
Süre: 1 saat 54 dk.
Yönetmen: Tim Burton
Oyuncular: Johnny Depp, Brigitte Millar, Freddie Highmore
Tür: Komedi, Fantastik, Aile
~Resimler pinterestten alıntıdır.~
Herkese selam!
Bugün sizlere bir film yorumuyla geldim. Muhtemelen bu filmi ben hariç herkes izlemiştir ama ben yine izlemeyen varsa diye kısaca bir konusundan bahsedeyim.

Willy Wonka adında biri bir çikolata dükkanı açıyor ve ürettiği çikolatalar herkes tarafından çok beğeniliyor. Bu dükkanın ona yetmeyeceğinin farkına varıyor ve bir çikolata fabrikası açıyor. Ürettiği çikolatalar rakip firmaları kızdırıyor ve fabrikaya casus göndermelerine sebep oluyor. Bu casuslar sayesinde gizli tarifler ortaya çıkıyor. Willy bu duruma çok sinirleniyor ve fabrikayı kapatıyor.
Yıllar geçtikten sonra fabrikadan dumanlar çıkmaya başlıyor. Herkes çok şaşırıyor. Willy Wonka 5 tane özel altın bilet bulunan çikolatalar üretiyor ve bu çikolatayı bulan 5 çocuğu fabrikasına davet ediyor.

Film hakkında düşüncelerime gelecek olursak; bu filmi nasıl bu kadar geç izledim diye düşünmüyor değilim. Geç olsun güç olmasın diyelim.
Film gerçekten harikaydı ve bir çok ders veriyordu. Çocukları şımartmanın ve her istediğini almanın, çocuklara aşırı bir şekilde televizyon izletmenin doğurduğu kötü sonuçlardan bahsediyor. Her yaş kesiminden insanların izlemesi gerektiğini düşünüyorum.

Filmin olumsuz yanı yok denecek kadar azdı. Sadece Willy Wonka'nın umursamazlığı beni biraz üzdü. Deli gibi bir hali vardı. Ama bu halini geçmişte yaşadığı olaylara veriyorum.
Film tek kelimeyle MUHTEŞEMDİ. Eğer izlemediyseniz mutlaka izleyin.

Bir sonraki yazımda görüşmek üzere,
Hoşçakalın!

~Resimler pinterestten alıntıdır.~

~Resimler pinterestten alıntıdır.~
Herkese selam!
Bayadır buralara giremiyorum. Sınav haftamdı. Okuldan gelince dinleniyodum sonra akşam yemeği yiyip hemen ders çalışmaya gidiyodum. Bir daha da saat 1de yatmaya geliyordum. Buraya girip yazı yazmayı geçtim yazdıklarınızı bile okuyamıyordum. Bunun için sizden özür dilerim. En kısa sürede hepinizin yazdıklarını okuyacağım. Burayla daha fazla ilgileneceğim.

Sınavlarımı sorarsanız hiç iyi değiller. Sadece matematik beklediğimden baya yüksek geldi. Ben en yüksek 50 beklerken 77 almışım. Fizikten de mesela 70 üstü beklerken 53 aldım. İyi geçtiğini düşündüğüm sınavlar kötü geçmiş. Ama morelimi hiç bozmuyorum. Sınav sonuçta bu. 2.sınavlarda düzeltirim. Eğer sizin de kötü geçtiyse moralinizi bozmayın. Ucunda ölüm yok sonuçta.

Dün BKM'nin internet sitesinden kitap alışverişi yaptım. Aslında BKM bizim yurda çok yakın ama ben şuan evdeyim. Bu yüzden internetten sipariş vermek zorunda kaldım.
Sınıf öğretmenimiz "Etkili insanların 7 alışkanlığı" isimli kitabı okumamızı söyledi. İlk sepete eklediğim kitap buydu. Edebiyat projesinde de "Ateşten Gömlek" isimli kitabı okuyup incelemesini yapacağım için bu kitabı da sepete ekledim. "Körlük" kitabını da okumak istiyodum. Görünce hemen sepete ekledim. Sabahattin Ali'nin de okumadığım tek romanı olan "Kuyucaklı Yusuf" romanını da sepete ekledim. Son olarak da "Bir İdam Mahkumunun Son Günü" isimli kitabı ekledim. Şuan siparişim hazırlanıyor. Salı günü falan elimde olur.

Şuan sınav haftası yüzünden alıp da okuyamadığım "Dorian Gray'in Portresi" isimli kitabı okuyorum. Bitince yorumunu paylaşırım. İzlemem gereken bir sürü de film var. Onları da izleyip yorumunu paylaşırım. Sizinle elimden geldiğince ilgilenmeye çalışırım. Ama sanırım yine temayla ilgili problem yaşıyorum. Düzeltmeye çalışacağım.

Şimdilik de benden bu kadar olsun. Bir sonraki yazımda görüşmek üzere,
Hoşçakalın!

~Resimler pinterestten alıntıdır.~
Herkese selam!
Bayadır konuşamıyoruz. Nasılsınız? Umarım iyisinizdir. Ben yine bugün buraya dert yakmaya geldim.

Biliyosunuz ki sınav haftam. Son 2 sınavım kaldı. Şu ana kadar canımı dişime takarak çalıştım. Sonuç ne oldu? Bir hiç. Asla çalışmalarımın karşılığını alamadım. Sınavda hiçbir şey aklıma gelmedi. Özellikle matematik sınavıma o kadar çok çalıştım ki anlatamam. Ama sınav sonuçları kötü. Hoca diğer sınavlarımızı etkilemesin diye söylemedi ama düşük yani. Dinden bile 85 aldım. Çalışıp da bu kadar düşük almam morelimi epey bir düşürdü. Hatta şuan son kalan 2 sınava çalışma isteğim yok. Sonuçta çalışsam da çalışmasam da aynı sonuç. Kendimi yormama gerek yok. Ama bu moddan çıkmam lazım.

Bu hafta evdeyim. Annemleri o kadar çok özlemişim ki. Arabadan inince direkt babama koştum.
Ve şuan bu yazıyı da yeni telefonumdan yazıyorum. Aşşırı sevdim ya çok güzel. Tek sıkıntı kap bulmaktaydı. Telefonda parmak izi okuyucusu yok ama kaplarında var. Sayın Huawei böyle üretmiş. Kullanıcaz artık böyle napalım.

Bize de bugün İstanbul'dan misafir geliyor. Bir gece kalacaklarmış. Benim ders çalışmam lazım. Biraz zorlanıcam ama çalışabildiğim kadar çalışırım. Emeklerimin karşılığını yine alamayacağım ama...

Sizleri de çok özledim yaa. Azcık da siz anlatın bakam. Neler yapıyorsunuz? Hayatınız nasıl gidiyor?

Bu günlük de benden bu kadar. Bir sonraki yazımda görüşmek üzere, Hoşçakalın!

~Resimler pinterestten alıntıdır.~
Herkese selam!
Bu hafta hiç yazamadım. Hep böyle oluyor zaten. Bir hafta neredeyse her gün yazı yazıyorum diğer hafta hiç giremiyorum. Aslında bunları bir düzene sokmam gerekiyor ama yapamıyorum. Aklıma bir şey geldiğinde rastgele yazıyorum.

Bu hafta sınavlarım başlayacağı için yurtta kalıyorum. Sabahtan beri biyoloji çalışıyorum ve daha başlardayım resmen. 11. Sınıf çok zor gerçekten ya. Başa döndüm resmen. Çalıştığımdan hiçbir şey anlamamaya başladım. Neyse ki bu günler de geçecek. Yerine daha zor günler gelecek. Yaşasııın!

Kahve bağımlılığım da hala devam ediyor. Sabah kalkar kalkmaz kahveye koşuyorum. Kahvaltıdan sonra kahve, öğle yemeğinden sonra kahve, akşam yemeğinden sonra kahve, yatmadan önce kahve. Kahve,kahve, kahve...
Ne olacak böyle acaba?

Dün akşam aptal stajyerler yüzünden hiç ders çalışamadım. Sınav haftamız olduğunu bildikleri halde portre çizme ödevi verdiler. Bütün akşam onunla uğraştım. Resim yeteneğim de hiç yoktur. Çizdiğim şey insandan çok bir öcüye benzedi. Gece rüyama falan girer diye aşırı korktum.

Bu yazmadığım hafta boyunca olan bir önemli gelişme de yeni bir telefonumun olması. Babam benden habersiz bana telefon almış. Sürpriz yapacaktı belki de ama annem hemen bana söyledi. Eve gitmediğim için telefona kavuşamadım. Haftaya inşallah yazılarımı ordan yazacağım.

Siz de ne var ne yok? Her şey yolundadır umarım. Bu günlük benden bu kadar. Bir sonraki yazımda görüşmek üzere,
Hoşçakalın!

~Resimler pinterestten alıntıdır.~
Herkese selam!
Bugün yine sohbet tarzı yazılarıma devam ediyorum çünkü yazması kolay.
Bugün evde son günüm. Hatta gün bile değil. 3ü çeyrek geçe arabaya bineceğim. Annem babam da evde yok. Onlarla vedalaşamadan yurda gideceğim. Bu durum beni üzüyor. Ne çabuk geçti koskoca 5 gün.

Dün hiçbir şey yapmadım. Ders çalışacağım diye sabah erken kalktım. Bir kaç video izledikten sonra ablamın bir yere gitmesi gerekti ve yeğenime bakmak zorunda kaldım. Daha sonra da derse oturasım gelmedi. Akşama kadar yeğenimle oynadım. Bir de bir ara dün yorumunu yayınladığım Enigma filmini izledim. Hala okumadıysanız şuraya tıklayarak okuyabilirsiniz.

Hayatımdaki olumsuz şeylerden bahsedeyim biraz. Sanırım kahve bağımlısı oldum. Şu bir kaç haftadır sürekli kahve içmek istiyorum. Sabah kalkar kalmaz hemen kahve içiyorum. Kafamda sürekli kahve içme düşüncesi var. Hala ergenlik çağında olduğum için böyle bağımlılıklar normal sanırım. En azından sigara, içki gibi kötü şeylerin bağımlısı değilim. Sadece kafein bağımlısıyım.

Birazdan yurda gitmek için hazırlanmaya başlayacağım. Evde tek olmasam açar şarkı dans ede ede hazırlanırdım ama tek olunca mutsuz oluyorum. Dokunsalar ağlayacağım resmen. Bir kahve içeyim de kendime geleyim.

Bu arada Cumhuriyet Bayramı'mız kutlu olsun!

Bugünlük de benden bu kadar. Bir sonraki yazımda görüşmek üzere,
Hoşçakalın!

Süre: 1 saat 45 dakika
Yapım yılı: 2015
Yönetmen:Morten Tyldum
Oyuncular: Benedict Cumberbatch, Keira Knightley, Matthew Goode
Tür: Biyografi, Dram

~Resimler pinterestten alıntıdır.~
Herkese selam!
Bugün muhteşem bir filmle geldim size. Filmimizin adı Enigma .Bu film birazcık 2. Dünya savaşında İngiltere ve Almanya'nın savaşından bahsediyor.

Baş kahramanımız Alan Turing bir matematik profesörüdür. Almanya'nın her mesajda değişen gizli bir mesajlaşma şifresi vardır. İngiltere bu mesajlaşmayı bulursa bombaların nerde olduğunu ve daha bir çok önemli bilgiyi öğrenir. Daha önce bir sürü profesör bu şifreyi yani enigmayı bulmaya çalışmıştır ama çalışmaları boşa gitmiştir. En sonunda içinde Alan Turing'in de olduğu bir ekip topluyorlar ve şifreyi çözmelerini istiyorlar. Herkesin aksine Alan bu şifreyi bir makinenin çözebileceğini düşünüyor ve makine yapmaya başlıyor. Herkes Turing'e karşı çıkıyor. Ama Turing vazgeçmiyor ve makineyi yapıyor.

Filmi spoiler vermeden ancak bu kadar anlatabilirim.
Filmden etkilememi sağlayan en önemli faktör filmin gerçek bir hikayeden uyarlanmasıydı. Kahramanımız Alan bizim şuanda kullandığımız tüm akıllı aletlerin babası aslında. Filmde de biraz bahsediliyor bu.

Alan'ın bu makinesi sayesinde savaş süresi 2 yıl azalıyor ve yanlış hatırlamıyorsam 14 bin kişi ölümden kurtuluyor. Yani adam hem binlerce kişinin hayatını kurtarıyor hem de şu zamanı ön görerek icatlar ve fikirler sunuyor. Gerçekten inanılmaz.

İlginizi çektiyse Alan Turing ve Enigma hakkında daha detaylı bilgiye şuradan ulaşabilirsiniz.

Film YouTube'da alt yazılı olarak yoktu ama Türkçe dublaj izlemek isterseniz şuraya tıklayabilirsiniz. Filmi şiddetle izlemenizi öneririm.

Bu günlük de benden bu kadar. Bir sonraki yazımda görüşmek üzere,
Hoşçakalın!

~Resimler pinterestten alıntıdır.~
Herkese selam!
Her gün yazı yazmakta alışkanlık oldu. Bugün hiç giremedim buralara. Çünkü kendimi şaşırttım ve sabah erkenden kalkıp ders çalıştım. Neden böyle bir şey yaptım bilmiyorum. İyi oldu ama. Denemeden sonra tekrar yapmam gerektiğini daha iyi anladım.
Annemler evde yoktu o yüzden biraz aç kaldım. Ekmeğime süreceğim şeyi bir türlü bulamadım ve bu yüzden diyet kahvaltısı gibi bir kahvaltı yaptım. Ve tam sinirlenmelik bir şey oldu. Kahvaltı masamı toplarken ekmeğe süreceğim şeyi buldum.

Neyse. Bu tatsız olaylar benim moralimi bozamadı tabiki. Kahvemi yaptım ve hemen derse oturdum. Bizim bir hocamız var. Dersi çok güzel anlatıyormuş. Bizim derse hiç girmediği için ben bilmiyorum ama öyle diyorlar. Onun bir YouTube kanalı var. Açtım o kanalı, izlemeye başladım videolarını. Önümde de kağıt. Yazdığı her şeyi not aldım. 2 video izleyip 10 dakika mola verdim. Daha sonra tekrar aynı şekilde yaptım ve böyle tam 6 saat ders çalıştım. En sonunda beynim yandı ve bıraktım. Yarın yine aynı şekilde fiziği bitirip matematiğe başlayacağım. Salı günü de gitmeden önce biraz biyolojiye bakarım.

Bu akşam ablamlar bizde kalıyor. Benim yatağım 2 kişilik olduğu için benim yatağımda yatmak istiyolar ama bende vermek istemiyorum. Çünkü zaten yurtta küçücük yatakta yatıyorum eve gelince rahat olmak istiyorum. Ama ablam bunu anlamıyor. Yatacak artık. Yapacak bir şey yok.

Bloguma da bir şeyler oluyor. Şu adsense hesabım bir türlü onaylanmadığı için kapattım. Sonra tekrar açıp yine onaya soktum. Yazı stilimi falan değiştiremiyorum. Büyüklüğünü de değiştiremiyorum. Resim de normal koyamadım. Seçtim telefonumdan ama resim değil de bir sürü yazı çıktı karşıma. Neyseki önizleme yaptığımda normal resim oldu. İnşallah bir sıkıntı olmaz.

Neyse. Bugünlük de benden bu kadar. Yarın yine yazarım büyük ihtimal. Bir sonraki yazımda görüşmek üzere,
Hoşçakalın!

Herkese selam!
Ben yine telefona döndüm ya:( Neyse. Bugün sizlerle Selena Gomez'in yeni şarkısıyla beraber gündem olması hakkında ve gelişen olaylar hakkında konuşalım. 

Selena Gomez bayadır şarkı çıkarmıyordu.  Geçen günlerde üst üste 2 şarkı çıkardı ve bu şarkılar kısa bir sürede milyonlarca dinlendi. İlk yayınladığı şarkı Lose You To Love Me şarkısı insanları çok düşündürdü. Şarkının sözlerinde uzun süreler beraber olduğu eski sevgilisi Justin Bieber'a göndermeler vardı. 

"Her şeyimi verdim ve hepsi bunu biliyor
Beni yıktın ve şimdi görülüyor
İki ay içerisinde bizi değiştirdin
Kolaymış gibi
Hak ettiğimi düşündürttün"

 
~Resimler pinterestten alıntıdır.~
Herkese selam!
Nasılsınız bakalım? Beni sorarsanız iyi olmaya çalışıyorum. 11. sınıf gerçekten çok ağırmış. Neyse yapacak bir şey yok. Sürünmeye devam.

Bugün deneme olduk. Başlarda herkes bir tyt denemesi olduğunu söyledi. Sınıftaki herkes tyt çalıştı. Ben hariç tabiki. Tyt kitaplarım yanımda  olsa çalışırdım belki ama tyt de hiç sevmem. Neyseki deneme 11. sınıf denemesiymiş. Matematikten 2 boşum var sadece ama 5 tane üst üste C şıkkı yapmışım. Kesin orda en az 2 tane falan yanlışım çıkar. Edebiyat hiç çalışmadığım için ayıp olmazsa sıçtım yani. Bir insan hiç mi bir şey bilmez ya. Bir sorudaki cümleyle diğer sorunun cevabını bulmaya çalışacak kadar berbat bir haldeydim. Siz düşünün yani. Sosyale hiç bakmadım zaten. Fende de kimya hariç hepsi iğrençti. Bu haftasonu beni baya bir tekrar bekliyor. 

Pazartesi günü yarım gün olduğu için okula gitmeyeceğim. Salı günü döneceğim yurda. Çalışacak bir sürü günüm var yani. İnşallah diğer planlarım gibi gerçekleştiremeyeceğim bir plan olmaz. 

Perşembe günü okulda nöbetçiydim. Daha doğrusu "hizmetçi". Ayy aşırı yoruldum yaa. Bir o yana koştur, bir bu yana koştur... Zor bir gündü. Okul çıkışı kendimi direkt yatağa atma gibi bir hayalim vardı ama banyo yapıp hemen kursa gitmem gerektiği için asla oturamadım. Kursta da ölü gibiydim. Sürünüyordum artık. Yurda gidince ilk defa etütten önce uyudum. Yetmedi tabiki. O uyku öyle tatlı geldi ki anlatamam. Etütte de süründüm. 
Bir 3 saat önce falan da eve geldim. Normalde bugün matematik kursum vardı. Saat 6 gibi yurttan çıkıyordum ama hoca raporluymuş erken çıktım. Arabalarda da bir buçuk saat kadar falan süründükten sonra eve geldim. Sonra daha oturamadan annem ablamlara gittiğimizi söyledi. Sürüne sürüne gittim resmen. Ne çok sürünmüşüm bu hafta. Hala da sürünmeye devam ediyorum.

Bu yazımı şuan ablamın bilgisayarından yazıyorum. Bilgisayardan yazmak ne kolaymış ya. Keşke hep bilgisayardan yazsam. Ama sanırım şimdilik telefondan idare etmem gerek.
Şu bahsettiğim almanca projesi için de dün mektup arkadaşıma mailini attım. Geri cevap vermesini bekliyorum.

Şimdilik benden bu kadar. Bu hafta baya bir şey yapmışım. Dolu dolu bir yazı oldu. İnşallah okurken sıkılmamışsınızdır. Bir sonraki yazımda görüşmek üzere,
Hoşçakalın!

Herkese selam!
Bugün yine bir mimle geldim. Bu aralar baya bir mim var ya. Bu mimi başlatan Sezyum'a teşekkürler. Sorular falan çok güzel. O zaman cevaplamaya geçeliiiiim.


1) Sen bir şarkı olsaydın seni kim seslendirsin isterdin?

Ben bir şarkı olsaydım beni Athena grubunun seslendirmesini isterdim. Çok seviyorum o grubu ya. Bazı söylediği şarkılar bana göre değil ama kişiliklerini seviyorum.

2)Şimdiye dek gittiğin en iyi konser hangisiydi?

Ben fazla konsere gitmem. Genelde hep birilerinin zoruyla gitmişimdir. Bu yüzden pek zevk almam. Şu yaşıma kadar kendi isteğimle gittiğim sadece bir konser var. O da Balfest. Şehinşah, Ufuk Baydemir, Melek Mosso, Yüzyüzeyken Konuşuruz gelmişti. Şehinşah'ı ve yyk'u çok sevdiğim için 2 arkadaşımla beraber gitmiştik. Gerçekten çok sevdiğim ve eğlendiğim bir konser olmuştu.

3)Sence ülkenin en güçlü kadın sesi kim?Bir günlüğüne bir müzik grubunun üyesi olacaksın seç bakalım.

Bence ülkenin en güçlü kadın sesi Deniz Tekin. Şarkıya girdiğinde tüylerim diken diken oluyor resmen. Özellikle Susamam şarkısında baya iyiydi.
Bir günlüğüne bir müzik grubunda olsaydım bu grup Athena olsun isterdim. Nedenini zaten ilk sorudan anlamışsınızdır. O yüzden yazmıyorum.

4)Çocukken hangi sanatçının hayranıydın?

Küçükken Hadise'nin baya hayranıydım. Özellikle şu dum tek tek şarkısının. Açıp açıp dans ederdim evde. Konser falan verirdim. Bir de Selena Gomez var. Onun da büyük hayranıydım. Kendimi o olarak hayal edip evde konser falan veriyordum. Hatta biraz delice gelebilir ama o kadar kendimi kaptırıyordum ki ingilizce bile konuşuyordum.

5)Bir şarkıda söz mü önemli beste mi?

Bence ikisi de önemli. Ben genelde bestesi güzel olan şarkıları beğenirim ama söz de beste kadar önemli. Biri yemeğin tuzu biri salçası.

6)Rap piyasası çok gündemdeyken sormadan olmaz en iyi Türk rapper kim?

Bence en iyi türk rapper Ceza. Adam yıllardır bu işi yapıyor ve bence gayet başarılı. Ama global olmaya bakarsak Ezhel Dünya'da baya tanınan biri. Bu bakımdan o da çok başarılı.

Bu mime katılmak isteyen herkes katılabilir.
Bu günlük de benden bu kadar. Bir sonraki yazımda görüşmek üzere,
Hoşçakalın!

Herkese selam!
Bugün ağaç ev sohbetlerinin 8. yazısıyla karşınızdayım. Geçen hafta depresyonda gibi olduğum için yazamamıştım. Bu hafta gayet iyiyim ve ağaç eve geri döndüm. 

Bu haftanın konusu "Ölmeden önce yapılacak listende neler var? Ya da sadece bir yıl ömrün kaldığını söyleseler ölmeden önce neler yapardın?"

Kendime ölmeden önce yapılacaklar listesi hazırlamıştım aslında. 8. sınıfta hazırladığım için iyi bir lise kazanmak gibi maddeler vardı. Ama şimdi tamamen fikirlerim değişti. 1 yıl ömrüm kaldığını öğrensem bu 1 yılı biraz iyilik yapmaya biraz görmek istediğim yerlere gitmeye biraz da okumak istediğim tüm kitapları okumaya ayırırdım. Ve tabi bir de söylemek isteyip de söyleyemediğim her şeyi herkese söylerdim. Ve tabi bu herkes içinde eski sevgilim de olurdu. Onu çok sevdiğimi ve aklımdan çıkmadığını söylemek isterdim. 
Ayy bir de çok korktuğum ama korktuğum kadar da yapmak istediğim bungee jumping'i yapardım. Bunun haricinde aslında tüm tehlikeli sporları yapardım. Dağa tırmanırdım mesela ya da dağda bisiklet sürerdim. 
Vaktimin çoğunu da aslında sevdiklerimle geçirmek isterdim. Çünkü onları bir daha göremeyeceğim. Bu yüzden onlara zaman ayırıp ne kadar çok sevdiğimi söylemeliyim.
Aslında bunu her an yapmalıyız çünkü ölümün ne zaman geleceği belli olmaz. Ama dünyevi şeylere dalıyoruz işte.

Ben yine çok konuştum ya. Bugünlük de bu kadar olsun. Bir sonraki yazımda görüşmek üzere, 
Hoşçakalın!

Herkese selam!
Bugün sizlere bir mimle geldim. Ama bu mimi kim başlattı ya da ben kimden gördüm hiç bilmiyorum. Unuttum valla. Gördüğüm kişi kusura bakmasın lütfen. Neyse mime geçelim.

1) ilkokulda nasıl bir öğrenciydin ?

İlkokulda sessiz,sakin, içine kapanık bir öğrenciydim. Arkadaşlarımın hiçbiri beni sevmezdi. Hep arkamdan iş çevirirlerdi. Belki de onlar yüzünden böyle olmuşumdur.

2) Dostluk kavramına inanır mısın ?

İnanırım. Her ne kadar ilk okul ve orta okul bana dostlar katmasa da lise bana çok güzel arkadaşlıklar, dostluklar kattı. Bunda yurtta kalmamın etkisi de çok büyük tabiki.

3) Okul hayatında zorlandığınız ders veya dersler ya da önerileriniz var mı?
Zorlandığım dersler her sene değişiyor. Geçen sene kimyadan çok zorlanırken bu sene şimdilik kimyam mükemmel. Bu sene fiziğim baya yerlerde. Öğretmenimiz güzel anlatamıyor ve bu yüzden anlayamıyorum.

4) Öğretmeninizle yaşadığınız komik bir olay var mı ?

Öğretmenlerle aram diğer öğrenciler gibi iyi olmadı hiç. Dersler harici pek konuşmam. Bu yüzden de pek olay yaşamadık.

5) Hiç sınıf başkanı veya başkan yardımcısı oldun mu ?

Utangaç ve içime kapanık olduğum için böyle şeylere hiç aday olmam. 

6) Hiç öğretmen olmayı düşündün mü ?

Düşündüm. Ama çok saçma bir nedenden dolayı. İlk okulda öğretmenimiz çok ödev verirdi. Bende hep şey diye düşünürdüm "Biz bu ödevlerle boğuşurken öğretmen yan gelip yatıyor". Bu yüzden ileride öğretmen olup öğrencilerime bir sürü ödev verecektim ve onlar ödevlerle uğraşırken ben yatacaktım. Gerçekten saçma bir neden.

Bu mime katılmak isteyen herkes katılabilir. Bence çok güzel bir mim.  Şimdilik benden bu kadar. Bir sonraki yazımda görüşmek üzere,
Hoşçakalın!

Herkese selam!
Bugün sizlere bir uygulama önerisiyle geldim. Bu uygulama mükemmel bir uygulama. Yani daha yeni keşfettim ama şuan kullandığım kadarıyla mükemmel ve baya faydalı bir uygulama.

Uygulamadan bahsedecek olursam, uygulama bir dijital mektuplaşma uygulaması. Bizim bu almanca öğretmeninin projesinin uygulama hali. Bu uygulamaya bildiğiniz dilleri ve ne kadar bildiğinizi yazıyorsunuz, ilgi alanlarınızı giriyorsunuz ve size uygun adaylar çıkıyor. Anlatınca tinder gibi oldu😂 Ama asla tinder gibi değil. Flörtleşmek yasaktı sanırım. Karşınıza size uygun bir sürü aday çıkıyor. Bunların altında ülkeleri, bildiği diller ve sizinle ortak ilgi alanlarının sayısı yazıyor. Beğendiğiniz, size uyan birinin profiline girip altta bulunan + simgesine tıklıyosunuz. Daha sonra mektubu yazıyorsunuz. Ve göndere tıklıyorsunuz. Ama bu mektup hemen gönderilmiyor. Sanırım karşıdakinin saat dilimine göre gönderiliyor. Mesajı gördükten sonra o da isterse size cevap yazıyor ve böylece konuşma başlamış oluyor.

Uygulama bence baya iyi. Dil geliştirmek isteyenler için birebir. İndirmek isterseniz şuraya tıklayabilirsiniz.

Bugünlük benden bu kadar. Bir sonraki yazımda görüşmek üzere,
Hoşçakalın!

Herkese selam!
Bugün sizi haftasonu film arayışlarından kurtarmaya geldim. Diğer bir deyişle film önerisi ile karşınızdayım.

Filmimizin adı "The Mask" . 1994 yapımı bir film. Film aksiyon ve komedi karışımı. Ben filmi izlemeden önce bir korku filmi zannediyordum. Ama neyse ki komediymiş.

Filmin konusuna gelecek olursak;
Bir bankacımız var. Adı Stanley (Jim Carrey). Bu bankacımız çevresi tarafından pek sevilmeyen, saf olduğu için kullanılan biri.
Bir gün, bir davete giremiyor ve evine gitmek zorunda kalıyor. Arabası bozuk olduğu için geçici olarak verilen eski bir arabayla evine doğru giderken arabası bozuluyor. Bir köprünün üzerinde duruyor. Denize doğru bakarken bir şey görüyor ve bunu boğulmak üzere olan insan sanıyor. Hemen denize atlıyor. İnsan sandığı şeyin bir maske olduğunu fark ediyor. Maskeyi alıyor ve evine götürüyor.
Bu maskenin sıradan bir maske olduğunu düşünüyor ve bir akşam takıyor. Kendisinden çok farklı, çok daha cesur bir insana dönüşüyor. Bu maske sayesinde istediği gibi bir insan oluyor ancak başına gelmeyen olay kalmıyor.

Filmi çok beğendim. Özellikle köpeği ile olan kısımları beni çok mutlu etti. Bir kez daha köpeklerin mükemmel bir hayvan olduğunu anladım.
Filmde yapılan espriler, komiklikler falan da gayet iyiydi. Tek beğenmediğim, ana kahramanımızın maske sayesinde işlediği suçları görüp de polise hiçbir şey anlatmamasıydı. Bence anlatsa her şey daha farklı olabilirdi.

Filmi izlemediyseniz izlemenizi şiddetle öneririm. Hemen şuraya tıklayıp izleyebilirsiniz. İzledikten sonra görüşlerinizi paylaşmayı unutmayın.

Şimdilik benden bu kadar. Bir sonraki yazımda görüşmek üzere,
Hoşçakalın!

Herkese bir pazar gününden selam!
Bugün bir Netflix dizi önerisiyle karşınızdayım. Dizimizin adı "Shadowhunters". Bu diziyle arkadaşım sayesinde tanıştım. O arkadaşımla beraber izliyoruz zaten. 
Tek kelimeyle mükemmel bir dizi. Daha ilk sezondayım. Yani yolun başında sayılırım ama şuanlık çok güzel. Hele bilim kurgu tarzı seviyorsanız tam sizlik.

Dizi de her şey var; vampir, shadowhunter, elfimsi yaratık...

Dizi, turuncu kafalı kızımızın gerçekleri öğrenmesiyle başlıyor. Sanırım ismi Clary idi. Bu Clary'nin annesi bir shadowhunter. Ama bunu Claryden saklıyor. Hatta Clary küçükken gerçekleri görüyor ve annesi bu yüzden onun hafızasını siliyor. 

Bir adet kupamız var. Bu kupanın çok fazla bir gücü var. Kötü ellere geçerse dünyanın sonunu getirtebilecek bir güç. Kötü el demişken bir adet kötü kahramanımız var. Adı Valentine'ydi sanırım. Gerçekten isim hafızam kötü. Bu Valentine, kupanın yerini tek bilen kişi olan Clary'nin annesini kaçırıyor. Ona bir büyü yapıyor ve ölmeden ölü gibi yapıyor. 

Clary de aslında kupanın yerini biliyor ancak hafızası silindiği için hatırlamıyor. Annesini kurtarmasının tek yolu kupa olduğu için kupayı aramaya başlıyor ve başına gelmeyen kalmıyor.

Dizide en sevdiğim karakter Alec(Soldan2). Çünkü çok yakışıklı. Simon(soldan1), Clary'nin küçüklük arkadaşı. O da çok şirin biri. Bir de ismini bile unuttuğum lüzumsuz bir karakter var. Clary'nin sevdalısı(sağdan1). İyi bir insan ama ben daha çok Clary ve Alec'i şipliyorum. Fotoğrafta olmayan bir önemli karakter daha var. Tabiki ben onun da ismini unuttum ama internet bu günler içindir. İsmi İsabella'ymış. Gerçekten Clary'den bile mükemmel bir karakter.
Netflix'iniz yoksa internette bölümleri var sanırım. Oradan izleyebilirsiniz. Gerçekten bilimkurgu sevenlerin ayrı sevmeyenlerin ayrı sevebileceği bir dizi.

Neyse, bugünlük benden bu kadar. Bir sonraki yazımda görüşmek üzere,
Hoşçakalın!

Herkese selam!
Nasılsınız? Ben çok yorgunum. Bugün 10 saat dersimiz vardı. Üstüne bir de 2 saat ayakta yol çektim. Terminal arabası yine bildiğimiz gibiydi; Tıklım tıklım.

Her şeye rağmen şuan evimdeyim. Mutluyum, huzurluyum. 

Babamın emeklilik işi hallolmuş, yatırdığı para işe yaramış. Haftaya inşallah çekecek parasını. 
Yeğenim de artık yabancılık çekmeye başlamış. Teyzem falan kucağına aldığında ağlamış. Ben aldığımda ağlamadı ama yüzüme de bakmadı kerata. Şimdi biraz biraz alıştı. Konuşuyorum, anneme bakarak gülüyor. Trip falan atıyor. 

Oda arkadaşı meselesi de hâlâ çözülemedi. Kural koyduk ama uymuyor. Sabahın köründe komedinin çekmecesini cart curt açıyor. Söylüyoruz, "öyle ses çıkıyor napayım" diyor. Açma diyoruz "önemli eşyalarım orda" diyor. Deli ediyor bizi. Ayyy bir de asıl çıldırtan olayı anlatayım. Sevgilisi var demiştim ya, onu seviyomuş ama eski sevgilisine aşıkmış. Verdiği cevaplar o kadar sinir bozucuydu ki. "Neden sevgilisin o zaman ayrıl." Diyoruz olmaz diyor. "Diğeriyle neden ayrıldın o zaman" diyoruz "abim yakaladı" diyor. Hadi bir insan abisi yakaladı diye ayrılır da başka sevgili yapar mı ya. Ne saçma bir insan.

Şu en son yazım olan Nostaljik Şarkılar'a çoğu kişi "bunlar daha yeni şarkılar" yazmış. Arkadaşlar, küçüğüm. Bana göre nostalji o. Bu yorumlar biraz moralimi bozdu. Size göre de bir nostaljik şarkılar yazarım.

Neyse, çok konuştum yine. Gideyim en iyisi ben. Bir sonraki yazımda görüşmek üzere, 
Hoşçakalın!

Herkese selam!
Bugün değişik bir yazı paylaşmak istedim ve benim için nostaljik olan, dinleyince aklıma küçüklük anılarımın geldiği şarkıları sizlerle paylaşmak istedim. Hem belki siz de dinleyince aklınıza güzel anılarınız gelir. 

İlk şarkımız Umut Kaya- Mevsimler Geçerken. Pek fazla nostaljik sayılmaz aslında ama ben küçükken dinlediğim için bana göre nostaljik.

İkinci şarkımız Ogün Sanlisoy - Saydım. Bu şarkı da benim aklıma küçüklük anılarımı getiriyor. 

Ve üçüncü şarkımız tam anlamıyla çocukluğum. Demet Akalın - Afedersin. Bu şarkıyı küçücük bir çocukken ezberlemeye çalışıyordum. Ezber yeteneğim kötü olmasına rağmen ezberleyebilmiştim. Bu şarkı da benim küçüklüğüm denebilir.

Dördüncü şarkımız Gülşen- Ya Tutarsa. Bu şarkıyı açıp dans ettiğim zamanlar hâlâ gözümün önünde. Ne güzel günlerdi.
Ve son nostaljik şarkımız Demet Akalın - Toz Pembe. Bir aralar herkes "Toz pembe hayaller vardı, pembesi gitti tozu kaldı."diye dolaşıyordu. Tabi bu dolaşanlar arasında ben de vardım. Ablam ve benim en sevdiğimiz şarkıydı bu.

Yukarıdaki şarkıların hepsi benim için ayrı yeri olan nostaljik şarkılar. Umarım beğenirsiniz.
Bir sonraki yazımda görüşmek üzere, 
Hoçakalın!

Herkese selam!
Bugün ağaç ev sohbetlerinin 6. yazısıyla karşınızdayım. İnternetim olmadığı için geç yayınlıyorum biraz. Zar zor internet buldum valla.
Neyse boşverelim bunları ve bu haftanın konusuna gelelim.
Bu haftanın konusu Söz, nişan, çeyiz alışverişi, kına gecesi, fotoğraf çekimleri, düğün salonları ve hepsinin arkasındaki şatafat düşkünlüğü… Ülkemizdeki düğün adetleri hakkında neler düşünüyorsunuz? Sizin hayalinizdeki düğün nasıldır?

Bence bu düğün adetleri çok saçma. Mesela benim ablam geçen sene evlendi. Fazla maddi durumumuz yok ama her şeyin en gösterişlisini yaptık. Çeyizler falan çok gereksiz bence. Bir de onları sermek var... O daha bir işkence. Herkes sana bir şey soruyor, bağrışmalar, koşturmalar...
Bir de daha yeni aldığın, kullanmak için sabırsızlandığın şeyler daha elini bile sürmeden kırılıyor. Tabi geleneklerimiz böyleymiş, bize bir şey demek düşmezmiş.
Bunlara verdiğin parayla kim bilir neler yaparsın.

Gelelim benim hayallerimi süsleyen düğüne.
Bizim burda göl kıyısında bir kır düğün salonu var. Düğünümü orda yapmak istiyorum. Gelinlik olarak da ablamın aksine kabarık olmayan bir gelinlik istiyorum. Pulsuz, sade bir şey.

Herkesin eğlenebileceği bir düğünüm olsun istiyorum. Çünkü normal düğünlerde aileler çocuklarını bırakıp oynamaya falan kalkıyolar. Çocuklar da sıkılıyolar. Ben onlar da eğlensin istiyorum. Bu yüzden onlar için palyaço falan çağırabilirim. O palyaço hem onları eğlendirir hem de gölün oradaki parkta onları oynatır ve aileleri oynarken onlara bakar.
Benim hayalimin düğünü bu.

Bu günlük de bu kadar. Bir sonraki yazımda görüşmek üzere,
Hoşçakalın!

Herkese selam!
Bugün çarşamba günü gittiğim bir tiyatrodan bahsetmek istiyorum. Ama her şeyi anlattım. Bu yüzden kitabını okuyacak ya da tiyatrosuna gidecekler spoiler yememek  için lütfen okumasın.

Tiyatronun adı başlıktan da anladığınız gibi "Keşanlı Ali Destanı".
Bu tiyatro Bursa'daki Ahmet Vefik Paşa Tiyatrosunda oldu. Saat 20.00da başlayıp 22.30da bitti.  Yani toplam 2.30 saat sürdü.

Toplam 2 perdeydi. İlk perdede olaylar biraz daha yavaş gerçekleşti. Müzikal bir tiyatro olduğu için başlangıçta orkestra bir şeyler çaldı ardından da oyuncular bu destan hakkında şarkı söylediler. Tiyatronun başlangıcından çok güzel olacağı anlaşılıyordu.

Ana kahramanımız olan Ali, hapishanededir. Çünkü sevdiği kadının dayısı olan Çamur İhsan'ı öldürmüştür. Ama kısa zaman sonra çıkar. Köydeki herkes çoşkuyla karşılar.
Daha sonra bu Ali muhtarlığa aday olur. Herkes onu tutuyodur. Diğer adaylar tarafından bir kaç entrika döner ama en sonunda Ali muhtar olur.

Sevdiği kadın olan Zilha ile konuşmaya gider. Suçsuz olduğunu anlatır. Meğer bu Ali çeşmeye gittiğinde Çamur İhsan çoktan bıçaklanmıştır. Ali onu kucaklayıp hastaneye götürecekken diğer insanlar görür ve ne olduğunu anlamaya çalışır. O sırada Çamur İhsan " Ali" der ve herkes bunu yanlış anlar. Katil Ali zannederler.  Ali hapse girer. Hapiste bir takım tatsızlıklar yaşar ve polis memurunun kafasına vurur. Böylece ünü iyice yayılır. Hâl böyle olunca "Ben öldürmedim" diyemez ve ününün keyfini çıkartır.

Zilha bu anlatılanlara inanmıştır ama belli etmez ve evine girer. O sırada köyden biri gelir ve Ali'ye burada ne yaptığını sorar. Ali de Zilhaya acıdığını ve ona yardıma geldiğini söyler. Zilha tüm bunları duyar ve Aliyi affetmekten vazgeçer.

İlk perde -yanlış hatırlamıyorsam- burada bitiyordu.  İkinci perde yine orkestranın mükemmel şarkılarıyla başladı.

İkinci perdede oyuna zengin olan Bülent Bey adında biri dahil olur. Bu adamın bir tane çok sevdiği ama ondan kaçan bir karısı vardır. Bu karısı da tıpatıp Zilha'nın aynısıdır.  Bu yüzden Bülent onu görünce mutluluktan bayılır. Uşakları Zilhayı onların evine bakıcı olarak alır ve ona leydilik dersleri vermeye başlar.

Tabi bu sırada Zilhanın evrimleşmesi köyde olay olmuştur. Herkes Zilhaya kötü gözle bakmaya başlar.
Sonra Bülent Bey ile Zilha evlenmeye karar verir ve düğünlerine Bülent beyi karısı da gelir. Keşanlı Ali, Zilha diye onu kaçırır. Ama kokusundan onun olmadığını anlar ve kısa süre sonra gerçek Zilhaya kavuşur.

Her şey mutlu sona doğru giderken bir terslik olur. Ali'yi öldürmesi için tutulan bir kiralık katil vardır. Aynı zamanda bu Çamur İhsan'ın da katilidir. Bu katil Aliye bir sürü şeyler söyler ve Ali dayanamaz bununla yüzleşir. Sonra bir kurşun sesi... Ardından ikinci bir kurşun sesi... Keşanlı Ali'nin katili olarak tutulan adam ölmüştür. Ve mutlu son...

Tiyatro gerçekten çok güzeldi. Oyunculuklar falan da efsaneydi. Eğer şehrinizde bunun tiyatrosu olursa mutlaka gidin. Gerçi bunu okuduktan sonra gitmiş kadar oluyorsunuz ama izlemek tamamen farklı bir his. O yüzden gidin yani.

Bu günlük benden bu kadar. Bir sonraki yazımda görüşmek üzere,
Hoşçakalın!

Hepinize selam!
Bugün bir belgesel önerisiyle karşınızdayım. 
Bu belgeseli bana ablam önerdi ve iyi ki önermiş çünkü çok güzel. Ben tıp istediğim için bu alana ilgim var. Özellikle kardiyoloji doktoru olmak istediğim için bu belgesel daha da ilgimi çekti.

Belgeselde beğendiğim bir diğer özellik gerçek olması. Acılar, sevinçler, umutlar... Hepsi gerçek. 
Belgesel İstanbul Dr. Siyami Ersek Göğüs Kalp ve Damar Cerrahisi Eğitim Ve Araştırma Hastanesi'nde geçiyor. Buraya gelen hastaları kurtarmak için elinden gelenin en iyisini yapan doktorlardan bahsediyor. Bu doktorların hastalara müdahalelerini, onlar için çok fazla çaba sarfettiklerini gösteriyor.

Belgeseli gözlerim dolu dolu izledim. Çünkü ameliyata giren insanların yakınlarının yüzlerindeki umudu gördüm, onların acılarını hissettim. 10 aylık bebekten tutun 70 yaşındaki dedelere kadar herkesin yaşam mücadelesini gördüm. Bunları görüp de ağlamamak elde değil. TRT mükemmel bir iş yapmış gerçekten. 

İzlemek isterseniz ilk bölümü şuraya bırakıyorum. Ama boş vaktinizde mutlaka bakmanızı öneriyorum.

Bir sonraki yazımda görüşmek üzere,
Hoşçakalın!

Herkese selam!
Nasılsınız bakalım? Ben iyi olmaya çalışıyorum. Kurslarımız bu hafta başladı. Daha şimdiden yorulmaya başladım. 
Yarın trigonometriden quizimiz var. Akşam da tiyatroya gideceğim. Tiyatronun adı Keşanlı Ali Destanı. Ahmet Vefik Paşa Tiyatrosunda olacak. Okulun sadece böyle sosyal etkinliklere götürmesini seviyorum sanırım. 

Şuan George Orwell'in 1984 isimli kitabını okuyorum. Kitabı çok sevemedim. Ağır bir dili var. Siyasi bir kitap olduğu için anlayamıyorum. 
Yarın yeni okuma kitabı almaya gideceğim. 
Quiz olmasa yarın güzel bir gün aslında.

Pazar gününden beri burayla pek fazla ilgilenemedim. İnternetim bitti. "Bu yazıyı nasıl yazıyosun?" diye soracak olursanız kendime engel olamadım ve 2Gb internet paketi aldım. Faturamı aşmamdansa paket almam daha mantıklı geldi bende aldım. 

Blogumun istatistikleri de çok düştü. Üzülüyorum böyle olunca. Artık yazılarım okunmuyor. Ama olsun ben yine yazarım. İyi oluyor böyle.

Neyse şimdilik benden bu kadar. Bir sonraki yazımda görüşmek üzere!
Hoşçakalın!

Herkese selam!
Bugün Ağaç ev sohbetlerinin 5.sini yazıyorum. Ağaç ev sohbetlerinde resmen 1. ayı geride bıraktık. Etkinlik şuanlık çok güzel gidiyor. Umarım bozulmaz.

Gelelim bu haftanın konusuna;
Hayatınızda sevdiğiniz ve şükrettiğiniz şeyler, sizi gün içerisinde mutlu eden küçük detaylar nelerdir?

Hepinize selam!
Sevgili Taha yeni bir mim başlatmış ve bu sefer bu mim'e ben de katılmak istedim. İlk defa bir mim yayınlıyorum bu yüzden çok heyecanlıyım.
 O zaman ilk soruya geçeliiiim.

1)Hayatınızda şikayet ettiğiniz şeyler nelerdir?

Sanırım hayatımda şikayet ettiğim tek şey her gün aynı şeyleri yapmam. Okuldan yurda, yurttan okula gidip geliyorum sürekli. Başka hiçbir şey yaptığım yok. Haftasonları eve geldiğim için bu durum değişiyor biraz ama haftaiçim hep aynı. Ve ben bu durumdan aşşırı şikayetçiyim.


2) Rutine girdiğinizi fark ettiğinizde ne yaparsınız?

Hiçbir şey yapmıyorum. Yani yapsam da bu rutini değiştiremiyorum. Bir gün değişik bir şey yaptım diyelim ertesi gün yine rutin hayatıma geri dönüyorum. 

3) En son yaptığınız önemli değişiklikler nelerdir?

Saçımı kestirmem sanırım. Pek bir değişiklik sayılmaz ama hayatımda başka hiçbir değişiklik olmadı.


4) Motivasyon olarak düştüğünüzde sizi ayağa kaldıran, size ilham veren şey nedir?

Müzik sanırım. Müzik dinlerken aşşırı motive oluyorum. Hatta müzik dinleyerek her şeyi yapabilirim. Moralim bozuk olduğunda da moralimi yükseltir. Hatta resim çizerken falan da hep müzik dinlerim. O an dinleyemiyorsam da söylerim. Bana ilham veren şey de müzik.

O kadar müzikten bahsetmişken bir şarkı önerisi yapayım o zaman. Sevdiğim şarkılar arasında olan şu şarkıyı bırakıyorum sizlere.

5) Hayat mottonuz nedir?

Sanırım benim mottom "It's a bad day, not a bad life" Yani " Bu bir kötü gün, kötü hayat değil". Türkçe yazınca biraz havası kaçtı gibi ama her türlü güzel bir söz. Ne zaman kötü bir gün geçirsem aklıma bu cümle gelir ve moralimin düşmesine izin vermem.


İlk mim'im de burda bitsin. Katılmak isteyen herkes katılabilir, soruları cevaplamanız yeterli olacaktır.

Mutlu kalın,
Hoşçakalın!